De legbatterij

Gisteren trouwens te horen gekregen dat bloggen nu officieel 'uit' is. Zit ik dan met mijn net begonnen blog, maar ik ben altijd iets later met het oppikken van trends, dus ik blog gewoon lekker verder.....(twitteren ga ik over een paar jaar wel mee beginnen)

Deze ochtend vroeg uit de veren, want om 8.00 uur moeten we in het ziekenhuis ten zuiden van Stockholm zijn en Xanthe moet daarvoor nog naar de creche gebracht worden. Dus om 5.45 uur gaat de wekker en om 6.20 uur pluk ik onze kleine meid uit bed, aankleden en een flesje in de auto. Om 7.00 uur gaat de creche open en om 7.30 uur krijgen ze daar een ontbijt, dat is natuurlijk wel weer heel goed geregeld.

In het ziekenhuis aangekomen, mag ik weer zo'n mooie witte ziekenhuis outfit aan en krijg ik 2 pillen (een paracetamol en een soort morfine tablet) en een infuus. Er liggen meerdere vrouwen in de wachtrij op dezelfde kamer, een soort legbatterij zeg maar. Om 9.00 uur zijn we aan de beurt, Alex mag mee naar binnen en de ingreep begint. Ik krijg nog even een goede dosis van een pijnstillend goedje en ben half van - en half op de wereld. Stofzuigertje aan en plukken maar.

Kennen jullie dat verhaal van de 10 kleine negertjes (of visjes, wat was het ook al weer?). Nou bij mij begonnen ze met 9, maar uiteindelijk hebben ze 4 eitjes kunnen wegzuigen die de juiste grootte hebben. Vrijdag horen we hoeveel embryoos het zijn geworden (dus allemaal even duimen graag!).

Daarna in de kamer nog minstens een uur liggen uitslapen en weer op weg naar huis. De hele ingreep stelde weinig voor vond ik, maar ik ben inmiddels natuurlijk ook echt bijna een prof in operaties ondergaan. Nu wel last van een goede buikpijn, maar dat hoort erbij zeggen ze....
We keep our fingers crossed, voor vrijdag.