Ode aan Barbara

Gisteravond, net voor het slapen gaan kreeg ik de derde brief van Bar, wederom allemaal verhaaltjes aan mij gericht. Dertien hele pagina's. We lagen al in bed en ik vroeg Alex of hij ze voor me voor kon lezen vanaf zijn Iphone (is dat ding toch nog ergens goed voor :-)).
Wederom stroomden de tranen over mijn wangen, maar ook met veel glimlachen tussendoor. Bar schrijft zo ontzettend mooi over haar dagelijkse bezigheden, twijfels, gevoelens en emoties. Ik lag in bed met mijn polsbandjes om tegen de misselijkheid, te genieten van haar woorden. Ongelofelijk wat die met mij doen. Dank je Bar, je bent echt een schat!

Een grote meevaller

Vanmorgen werden we weer om 10 uur in het ziekenhuis verwacht voor kuur 3A, dus weer eerst Easter naar de hondencreche en Xanthe naar haar creche gebracht, waarna Alex en ik weer richting Stockholm rijden. Na even in de wachtkamer gewacht te hebben, word ik deze keer weer geholpen door Maritha, die mij ook de eerste twee keren heeft verzorgd. Wat een verademing, werkelijk een wereld van verschil; ze prikt in één keer het infuus goed (hulde!), als mijn tranen weer komen moedigt ze me alleen maar aan om meer te huilen omdat dat zo lekker oplucht en ik ben binnen 2,5 uur klaar omdat zij iets met de gifzakken doet waardoor ze sneller doorstromen. Ik heb haar gelijk gevraagd of het eventueel mogelijk is dat zij mij elke keer helpt, en ze gaat het direct uitzoeken met de mededeling dat dat zeker mogelijk is op één keer na. Jeetje wat ben ik blij! Tijdens de behandeling kijk ik naar Mama Mia, wat een geweldige film. Maar ik denk dat het ook komt door de beleving die Alex en ik hebben gehad toen we op Broadway in New York de musical hebben gezien. Wij zijn beiden geen musicalfans, maar waren voor Ahold in NY en konden toevallig nog tickets krijgen voor Mama Mia. We werden totaal overdonderd door de fantastische show en meezing liedjes. Vandaag, toen ik de film aan het kijken was met mij koptelefoon op, vroeg ik Alex of ik mee mocht zingen, haha, dat vond hij niet zo'n goed idee.

Vanmiddag bij thuiskomst even een lekkere smoothie gemaakt en een uurtje geslapen. Nu komen Alex, Xanthe en Easter binnen, ik ga eens even van mijn dochter genieten.

Nog maar 3 chemo's te gaan!!

Doktersbezoek

Vandaag krijgen we de tussenstand te horen. Om 11.30 uur moeten we in het ziekenhuis zijn. Gisteren heb ik weer bloed laten prikken en vandaag zullen we de bloedwaardes en scan van vorige week doorspreken. Het voelt goed, want de 'blokkade' die ik steeds bij mijn longen voelde lijkt echt een stuk minder, hopelijk heeft dat met de tumor te maken. Daarnaast moet ik de arts ook meer in detail vragen hoe de rest van de behandeling er uit zal zien, wanneer begint de bestraling etc. Ik wil zo graag een vakantie boeken, eerst hoop ik met kerst naar NL te kunnen voor een paar weken na de laatste chemo (9 december) en daarnaast wil ik een lekkere zonvakantie boeken voor na de bestraling, naar Thailand ofzo, even lekker met z'n drietjes naar de zon en warmte als beloning en feestje dat het circus voorbij is, ohh wat kan ik daar naar uitkijken....

Net ook al weer gemediteerd, nog steeds echt niet makkelijk om nergens aan te denken, maar het is wel heerlijk rustgevend. Ik ben nu op dag 8 en heb er dus nog minstens 92 te gaan, haha.

De dokter heeft net verteld dat alles volgens plan verloopt, dat betekent dat de tumoren zijn verminderd, mijn bloedwaardes goed zijn en dat de behandeling verder zal gaan als gepland. In meer detail betekent het dat ik 9 december mijn laatste chemo heb en vanaf begin januari elke dag zal worden bestraald. De bestraling zelf zal elke dag maar een paar minuten zijn en zal 3,5 week duren, daarna krijg ik nog een scan maar is de verwachting dat ik kankervrij zal zijn, een mooi vooruitzicht. De bestraling zelf kan wel bijwerkingen geven, zoals een verminderde schildklierfunctie, groter risico op hart- en vaatziekten in de bestralingsregio, wellicht een tijdelijke irritatie in de slokdarm en gevoelige huid, maar omdat de bestraling zo lokaal is blijkt het minder grote impact op mijn lichaam te hebben dan chemo. Lijkt me best eng dat bestralen hoor, maar we zullen zien.

Dit betekent dus dat we met kerst naar NL kunnen en ik met Xanthe wellicht al eerder in december zal gaan. De zonvakantie moet wachten tot maart ivm mijn gevoelige huid na bestraling, maar ook dat is een leuk vooruitzicht..

Morgen weer naar het ziekenhuis voor de chemo, ik neem de film Mama Mia mee en hoop dat die me lekker kan afleiden tijdens de behandeling. Via Liselotte kan ik zelfs 6 dvdboxen van de serie 'Gooise Vrouwen' lenen voor de volgende behandelingen, ik zou bijna naar de chemo's uit gaan kijken ;-)

Jacuzzi en pompoenen

Het was een heerlijk weekend, het weer was druilerig maar niet mijn humeur, haha. De wintertijd is ingegaan, dus dat betekent lekker een extra uurtje vandaag. Helaas heeft Xanthe dát nog niet op de creche geleerd, dus het was vanmorgen trouw 7 uur, oftewel 6 uur nieuwe tijd...
Vanmiddag naar Annika en Robert in Resarö, wat wonen zij toch prachtig. We krijgen een heerlijke lunch van zelfgeschoten lam voorgeschoteld en daarna gaan de mannen in de jacuzzi op het terras, met uitzicht op de archipelago van Stockholm. Xanthe wil er ook steeds bij, maar we kunnen haar nog net tegen houden.

En aangezien de commerciele Halloween gadgets ook hier weer in de winkel liggen, heb ik nu als echte huisvrouw een Halloween pompoen gemaakt voor in de tuin, met een kaarsje er in. Een beetje gezelligheid nu het zo vroeg donker wordt. Morgen eten we pompoensoep......

Een goede week

Het is weer vrijdag, het is een goede week geweest. Ik merk dat ik me de tweede week na de chemo toch echt steeds sterker voel dan de eerste week. De eerste dagen na de chemo zijn toch altijd een beetje onstabiel, beetje misselijk en moe, maar de tweede week is de misselijkheid echt weg, en als ik rustig aan doe en goed rust dan zijn de dagen heel fijn.
Afgelopen donderdag was ik bij de schoonheidsspecialist in de stad, echt zo genieten en totale ontspanning. Ik lag daar in de stoel en was me zo bewust van het positieve ontspannende gevoel, totaal het tegenovergestelde van als ik in de stoel in het ziekenhuis de chemo krijg. Dan voel ik net of er twee Kims bestaan. Eentje die zich totaal kan ontspannen en genieten van de heerlijke rust en de andere Kim die in het ziekenhuis zich zo verzet tegen de chemo. Ik hoop dat ik door middel van de meditatie die negatieve gevoelens kan vergeten... Ik bedacht me ook dat ze eigenlijk in het ziekenhuis van die schoonheidsbehandelingen moeten gaan aanbieden. Lijkt me best een lekkere afleiding om tijdens de chemo lekker gemasseerd te worden, of een manicure of pedicure te ondergaan :-).
Ik heb ook besloten om komende woensdag een laptop mee te nemen en een lekkere positieve film te gaan kijken. Van mijn werk heb ik Mama Mia gekregen, dat lijkt me de perfecte film om mee te beginnen.
Vanmorgen was ik bij de acupuncturist en hij zag dat mijn lever het nu wel iets moeilijker heeft met het verwerken van de chemokuren. Dus ik heb weer wat voedingstips gekregen om de lever te sterken: tahini, pompoen en een soep van mungbonen, tofu en radijsjes. Ik ben erg benieuwd en hoop dat het te eten is, maar ik probeer het maar gewoon, onder het mom 'baat het niet dan schaadt het niet'.
Het 100-dagen-meditatie-plan volg ik nog braaf, maar poeh, het is echt niet makkelijk hoor om een kwartier nérgens aan te denken, mijn gedachten dwalen continue af..... Ik ben benieuwd...

Ohmmmmm

Van de acupuncturist heb ik nog wat tips gekregen die ik graag wil delen: 1) als je last hebt van verstopping moet je aubergine in stukjes snijden, even koken en dan met veel zout en olie opeten. 2) Tegen misselijkheid blijkt verse gember te werken... (in smoothies, door het eten of zelfs een klein stukje tussen de boterham, bovendien is gember goed voor je immuunsysteem).

Van mijn mama heb ik gisteren de Happinez gekregen (thanks mam!). Normaal ben ik niet de allergrootste fan van dit blad want het is -zelfs voor mij- nogal zweverig, maar er staat deze keer een 100-dagen-meditatie-plan in. Nu wil ik al een tijdje leren mediteren, of..leren, volgens mij moet je het gewoon doen, maar nu zit er dus een plan bij met een afstreep kalender en een meditatie cd waar je dus moet zorgen dat je honderd dagen achter elkaar mediteert. Aangezien ik wel van doelen stellen hou, is het dus nu mijn nieuwe doel om elke dag 15 minuten te mediteren. Zou geen probleem moeten zijn, zou je denken want ik heb namelijk toch niets te doen, maar tot nu toe is het me nog niet gelukt en hopelijk helpt dit een handje. Dus daar ga ik dan... Ohmmmm

CT scan voor de tussenstand

Vandaag is het tijd voor de tussentijdse CT scan van mijn hals, borst en buik. Ik moet vanmiddag naar het ziekenhuis om eerst een liter vloeistof te drinken, dan een uur te rusten en dan de scan in. Er is wel weer een infuus nodig omdat er tijdens de scan 'contrast vloeistof' in mijn lichaam gespoten zal worden, maar dan duurt het vervolgens maar 20 minuten in de scan. Ik ben zelf heel positief, omdat het knobbeltje in mijn hals na de eerste chemo al een stuk minder was, en ik er van uit ga dat dit ook geldt voor de andere tumoren. Volgende week dinsdag heb ik de afspraak met de dokter, waarbij we de uitslag krijgen. Natuurlijk best spannend, maar ik verwacht geen rare uitkomsten.

Gisteren een heerlijke dag gehad. 's Morgens lekker rustig aan gedaan en 's middags naar de stad om te 'fika-en' met Evelien en Staffan bij Petit France op Kungsholmen. Thuis gekomen hebben we lekker de openhaard aangedaan en met Xanthe en Easter gespeeld, wat een geluk zo met z'n viertjes!

Regenachtig weekend

Het weer zit niet mee en is een spiegel van mijn humeur op dit moment. Sinds gisteren miezert het bijna onafgebroken en de lucht is grijs. Ik merk dat er een niveauverschil is opgetreden na de afgelopen behandeling, ik ben meer moe en ook lichtelijk misselijk. Hopelijk duurt dat maar een paar daagjes en gaat het herfstzonnetje snel weer schijnen.... Gistermiddag bij de acupuncturist geweest, hij zag aan mijn tong en ogen dat mijn lichaam goed omgaat met de chemokuren en dat mijn organen er niet negatief door worden beinvloed. Hij was positief verrast en dus ik ook, erg fijn om dat te horen. Gisteravond zijn we gezellig gaan eten bij Nathalie en Wim, haar zusje was daar op bezoek en het was een erg gezellige avond. Dat betekent wel dat ik vandaag echt weer moet opladen, en dus vandaag al een paar uurtjes heb geslapen. Alex zorgt voor Xanthe, maakt het huis schoon en doet tussendoor nog even een wasje, de schat! Ik mag me van hem niet schuldig voelen, maar dat doe ik natuurlijk toch weer.
Gelukkig is er ook een heel mooi vooruitzicht, want Desiree komt begin november voor het weekend naar Stockholm! Ze komt alleen, en ik kan echt niet wachten om haar weer te zien! Zo ontzettend lief dat ze helemaal hierheen komt vanuit New Jersey om me te zien, ik zit met tranen in mijn ogen.....

Ik ben op de helft!!

Vandaag de 4e behandeling, dan ben ik op de helft. We moeten er om 11 uur zijn in plaats van om 10 uur, dus dat betekent dat ik nog even tijd heb voor yoga, heerlijk, al heb ik wel een beetje spierpijn in mijn armen omdat ik gisteren ook yoga heb gedaan. Alex brengt Xanthe en Easter al om 9 uur naar de creche, en om 10.15 uur vertrekken we samen naar het ziekenhuis in Stockholm. Ik ben op zich best relaxed. Echter daar aangekomen beginnen de tranen bijna gelijk rijkelijk te vloeien, wat heb ik toch een hekel aan de behandelingen. Waarom maak ik me toch zo druk? De behandeling wordt een routine, haar nat maken, ijsmuts op, en dan dat akelige infuus. Deze keer helpt zuster Fia me, een erg lieve vrouw van eind dertig, maar ook haar lukt het niet om in een keer goed te prikken, arggg, ik word hier zo opstandig van! Ik probeer te ontspannen en diep in te ademen, maar toch zit er een soort boosheid in me, waardoor ik af en toe een kreet uitstoot of heel diep moet zuchten. En dan komt ze aan met de zakjes chemo, eerst weer een aantal die direct met een spuit in het infuus worden gespoten (cortisonen en iets tegen de misselijkheid en twee van de 4 gifmengsels) en daarna twee zakken die langzaam door het infuus mijn arm indruppelen. Het is weer ontzettend koud en ik denk dat die ijsmuts echt heel veel energie vraagt, maar toch is dat het waard voor mij. Dokter Olga komt ook nog even langs, ze heeft me ook geholpen in juli toen de diagnose nog niet gesteld was. Ze heeft een communicatieprobleem; ze is echt bot, destijds in juli trok ze symbolisch haar borstkas open toen ze ging uitleggen dat ik de grote operatie door de longarts zou moeten ondergaan om de diagnose te kunnen stellen. Vandaag komt ze langs en kijkt me medelijdend aan en zegt dat ze niet begrijpt waarom ik daar met die ijsmuts zit en dat mij haar toch weer heel snel zal gaan groeien na de chemo's. Ik denk echt 'Rot Op!'. Ze begrijpt totaal niet dat mijn haar me mede zo positief houdt. Dat, als ik in de spiegel kijk ik nog steeds mezelf zie, wat minder energiek, maar toch de Kim zoals ik mezelf ken en waar ik blij mee ben. Het lijkt me vreselijk om met een kale kop te moeten lopen en aangestaard en zielig gevonden te worden. Ik ben zó blij dat ik mijn haar nog heb. Tuurlijk vraag ik me af of het het waard is om 3 uur lang met een ijsmuts en daardoor een ijslichaam in die stoel te zitten, maar de consequentie is wel dat ik me al die dagen daarna redelijk goed voel, ik vind het de investering waard. Bovendien zou het daarna weer een hele tijd duren voordat mijn haar weer op deze lengte is, moet ik meer dan een jaar met kort haar door het leven. Ik kan me nog herinneren dat ik in Maastricht een keer naar "Kinky"-kappers geweest ben (de naam alléén al..), ik ging naar huis met een opgeschoren kippekont en heb mezelf beloofd om nooit meer mijn haar kort te laten knippen.....
Tuurlijk weet ik ook wel dat beter worden het allerbelangrijkste is en dat als een kale kop de voorwaarde is om beter te worden, de keuze makkelijk gemaakt is, maar ik heb het voordeel dat ik door de ijsmuts mijn haar wel kan behouden én beter kan worden, dan heb je gewoon een andere keuze. Nou dit punt is wel duidelijk geloof ik.....

Mijn bloed is getest en wonder boven wonder is het niveau van witte bloedlichaampjes redelijk goed. Dit betekent dat ik volgende week maar 3 avonden spuiten hoef te nemen in plaats van 5, toch lekker.
Ook vragen we naar de vaccinaties tegen de nieuwe griep, zoals ze de Mexicaanse griep hier noemen. In de kranten staat dat mensen in de zorg en zieken met verminderde weerstand als eerste de prik zullen krijgen. Maar ik niet, omdat mijn weerstand toch te laag is om dit risico te nemen. Immers maakt een vaccin je lichaam een beetje ziek, zodat er antikroppen worden gevormd. De zuster raadt wel aan om Alex te vaccineren, zodat hij het virus in ieder geval niet mee naar huis neemt.

Na 3,5 uur ben ik klaar en mag ik weer naar huis, pfff, wat een opluchting, het is weer voorbij. Alex heeft me weer fantastisch bijgestaan, ook al was ik vandaag echt niet aardig tegen hem, omdat ik het zo moeilijk met mezelf had. We gaan deze keer direkt naar huis, even wat eten en ik ga mijn bed in. Daarna even een groentesapje uit de juicer en even met Easter gewandeld. Heerlijk om even buiten te zijn. Ik denk dat dat mijn wonderformule is: lekkere dutjes, verse groentesap en wandelen in het bos.

Vanvond weer even doorkomen, ik heb de anti-misselijkheidsbandjes van Bar alweer om mijn polsen en dalijk lekker op tijd naar bed. Ik zit op de helft, nog 4 chemo's en de bestraling te gaan, er is licht aan het eind van de tunnel :-).

Relaxen, yoga en smoothies

Morgen is het weer zover, behandeling nummer 4 komt er aan. Ik zie er zoals gewoonlijk weer enorm tegenop om naar het ziekenhuis te gaan, het helpt wel dat ik dan op de helft zit, het einde komt langzaamaan in zicht.... De laatste dagen voel ik me eigenlijk best goed, met mijn nieuwe energieniveau leer ik leven; ik slaap wat uurtjes gedurende de dag en doe zoveel mogelijk rustig aan. Op die manier is het goed vol te houden. Het lijkt er alleen wel op dat mijn haar meer uitvalt, maar ik weet niet of dit nou normaal is of dat ik toch meer en meer verlies. Er zijn geen kale plekken te zien dus ik hoop op een normale herfstverharing, maar ik merk wel dat ik me heel erg bewust ben van elke haar die ik vind......Morgen krijg ik ook weer te horen hoe het met mijn witte bloedlichaampjes zit, hopelijk zijn die na alle injecties weer op goed niveau. Net heb ik boven lekker yoga gedaan en nu ga ik even mijn smoothie maken (met bosbessen, frambozen, banaan, eko yoghurt, rooibosthee, gember, bijpollen en pure chocoladepoeder, mmmm). Daarna is het weer tijd voor een dutje..... Duim maar voor me morgen!

Out & Dining

Wat een luxe, gisteravond zijn Alex en ik voor het eerst sinds tijden weer samen uit eten geweest. Corry, Mo en Don waren de babysitters en wij zijn naar de stad gereden om van een heerlijk 3 gangen diner bij Linguini in Vasastan te genieten. Wat een luxe en gezelligheid om samen even zo'n avondje weg te zijn. Kaarsjes, prosecco en wijn en antipasto, pasta en tiramisu....

Verder een heerlijk relaxed weekend gehad, beetje gewandeld, veel tijdschriften gelezen en natuurlijk met Xanthe gespeeld en ook veel en lekker gegeten. Vrijdag was Mo verantwoordelijk voor een heerlijke tafel vol sushi en vanavond heeft Alex zijn lam specialiteiten weer geshowd, met de zelfgeplukte catharellen van vorige week, mmmmm.

Het zal ook wel weer even wennen zijn als Corry, Mo en Don morgen weer weg zijn, want ik heb geloof ik maar 1 luier hoeven verschonen de afgelopen week en we hebben elke ochtend kunnen uitslapen tot minstens 8.00 uur omdat Corry het geen probleem vond om Xanthe 's morgens uit bed te halen. Ik zou er wel aan kunnen wennen hoor, een nanny ;-).

Oma Corry op bezoek

Afgelopen week is Corry (de moeder van Alex) naar Zweden gekomen. Dat betekent dat Xanthe thuis is ipv op de creche en we een aantal gezellige dagen samen hebben. Ik ben veel aan het slapen, hopelijk komt het door het weekend in Maastricht, ik hoop nl niet dat dit nu mijn nieuwe energie niveau is....., maar ik geniet er maar even van dat Corry hier is en kan 's morgens een uurtje langer slapen en 's middags een dutje doen (vandaag een dutje van 2!! uur). Het is heerlijk herfstweer en we zijn lekker aan het wandelen en aan het genieten in de tuin. Op de bijgaande foto zijn Xanthe en Corry samen aan het voetballen op het terras.....
Morgenavond komen Mo & Don (zus van Alex met haar vriend), erg gezellig en leuk dat zij Xanthe ook weer kunnen zien. Ze maakt grote stappen op het moment en het is heerlijk om haar deze dagen thuis te hebben.....

Vriendschap is als liefde zonder vleugels

Het weekend met de meiden gaat beginnen, wat heb ik hier naar uitgekeken! Geeske en ik stappen in de trein naar Maastricht en Gerke komt er in Eindhoven bij. Door wat miscommunicatie zit Han al in een eerdere trein, maar wacht op ons in de Poshoorn. We hebben elkaar allemaal al een tijdje niet gezien, maar zoals altijd maakt dat helemaal niets uit en beginnen we te kletsen alsof we elkaar nog steeds elke dag spreken. We eten 'unnesop' en bitterballen. Kim V komt iets later en door nog wat miscommunicatie zit Bar inmiddels in Cafe Sjiek, maar uiteindelijk zien we elkaar allemaal rond 20.00 uur op het OLVplein bij de Lanteern. Wat is deze vriendschap toch heerlijk, we beseffen ons dat het alweer 15 jaar geleden was dat we op de hotelschool begonnen en dat de tijd echt zo snel gaat, maar genieten vooral om weer even samen te zijn. Rond een uurtje of 23 gaan Gees en ik naar het hotel. Ik kán echt niet meer en val ik een diepe slaap tot 9.00 uur de volgende ochtend. Wat een luxe!

Op zaterdag gaan we met z'n allen de stad in, maar het is er echt enorm druk. Een aantal winkels in en uit, maar vervolgens toch maar snel naar de Dikke Dragonder om de club sandwich te bestellen, die in 15 jaar nog niet veranderd is. De eigenaar komt ons gedag zeggen en is ook verbaasd dat de tijd zo vliegt en vraagt nog een keer of het écht 15 geleden was dat wij hier een paar keer per week zaten....
's Middags aan de verse juice, koffie verkeerd en vervolgens prosecco met truffels en nog even naar het hotel om op te laden voor de avond. Een heerlijk 5 gangen diner staat ons te wachten bij Rozemarijn en we genieten op en top. Veel lachen en tranen en vooral veel diepe maar ook luchtige gesprekken en om 00.30 uur verlaten we voldaan het restaurant. Na het wijnarrangement zit stappen er (gelukkig :-)) niet meer in en we gaan met z'n allen terug naar het hotel.

De volgende ochtend nemen we vroeg de trein naar het noorden, waar ik op Schiphol word opgewacht door mijn vader en mijn moeder. Het is heerlijk om hen nog even te zien voordat ik weer naar Zweden terug vlieg. Ik ben het afgelopen weekend best emotioneel geweest en denk dat het komt omdat ik nu toch wat meer last krijg van verschillende ongemakken. Maar het lucht enorm op en ik ben eigenlijk blij dat ik die gevoelens gewoon kan laten zien...
Het was echt een fantastisch weekend waar ik nog veel aan terug zal denken, wat zijn die meiden toch allemaal enorme schatten!!

De bijwerkingen

Nu begin ik eigenlijk steeds een beetje meer geconfronteerd te worden met de bijwerkingen van de chemo. Minder energie, het niveau van mijn witte bloedlichaampjes is te laag en daarom moet ik elke avond een injectie nemen om dit niveau weer op peil te krijgen en ik ben enorm verstopt. Omdat ik er niet heel veel last van heb, ben ik me er niet zo bewust van geweest, maar ik heb er van de dokter medicijnen tegen gekregen die ik eigenlijk nog helemaal niet geslikt heb. Donderdag avond besluit ik dat toch maar eens te gaan doen en daar heb 's nachts van geweten. De krampen begonnen om 1.00 uur toen om 2.00 uur en nog eens om 5.oo uur. Heel naief van mij om daar niet over na te denken, maar twee weken verstopping geeft natuurlijk zo'n reactie. Ik had die medicijnen al veel eerder moeten nemen, maar ik heb er gewoon niet over nagedacht en gehoopt dat het zich vanzelf wel op zou lossen...

Op vrijdagochtend moet ik om 9.45 uur het vliegtuig naar NL hebben voor het vriendinnenweekend in Maastricht dat we al in mei hebben geboekt. Ik moet en zal met dat vliegtuig gaan, dit wil ik namelijk echt niet missen. Na een slechte nachtrust en hyperactieve darmen is het vliegtuig niet de meest fijne plaats om me te bevinden en ik heb het echt even heel moeilijk met mezelf. Ik had het idee om direct de trein naar Maastricht te pakken en daar in het hotel nog even een dutje te doen voordat de rest van de meiden zouden komen. Maar op Schiphol kom ik Geeske tegen die met haar dochters vanuit Gothenburg op hetzelfde moment in NL aankomt. Ze vraagt enthousiast hoe het gaat en ik begin te snikken "Nou, eigenlijk niet zo goed, ...mag ik met jou mee....snik". Ik ben zo blij dat ik bij haar ben dat ik niet meer alleen verder wil naar Maastricht. Haar ouders staan te wachten na de douane en begrijpen natuurlijk helemaal niets van de hele situatie, maar ik word met open armen ontvangen en ben van harte welkom om met hen mee naar Schoonrewoerd te gaan, zodat Gees en ik later samen de trein naar Maastricht kunnen pakken. Mama Burema neemt de trein vanaf Schiphol, want we passen niet met z'n allen in de auto (en oh wat voel ik me bezwaard!!), en na een heerlijke Hollandse lunch en afleiding van Noor en Karlijn stappen Gees en ik in de trein naar het oude vertrouwde Maastricht.... Het gaat al weer een stuk beter.

The day after

Gelukkig ben ik vanmorgen heel goed opgestaan. Ik denk dat ik het gewoon moet accepteren dat de dag van behandeling vervelend is. Ik zie er elke keer zo tegenop en dan komen de tranen er op de dag zelf continue uit. Het is natuurlijk ook behoorlijk intensief; het ziekenhuis, het infuus, 3 uur met -18 graden op mijn hoofd en dan alle goedjes die mijn bloed in gaan. Maar gisteren had ik vooral ook heel erg veel medelijden met mezelf en dat helpt natuurlijk nooit, maar ik voelde me zo slap en droevig. Ach misschien wel goed dat het er af en toe even uit komt. Gemiddeld 1 dag per 14 dagen is wel te accepteren in deze situatie natuurlijk, dan mag ik nog van geluk spreken.

Van Bar heb ik bandjes tegen zeeziekte en automisselijkheid gekregen, ze blijken het ook prima te doen om de misselijkheid na chemokuren te onderdrukken, dus die heb ik gisteren gelijk omgedaan. Ze werken met drukpunten op de polsen, acupressuur, en ik moet zeggen ik voel me nu totaal niet misselijk.... Ik heb er veel voor over om zo min mogelijk medicijnen te slikken, die moet ik toch al in voldoende mate nemen tegenwoordig: dagelijks een pil om mijn nieren te beschermen tegen de chemo, de spuiten om de witte bloedlichaampjes aan te maken, 2 paracetamol om de bijwerkingen van de spuiten te onderdrukken, laxerende siroop en druppeltjes tegen verstopping, en dan evt dus de misselijkheidspilletjes. Omdat ik al zoveel medicijnen heb gekocht bij de apotheek hoef ik nu niets meer te betalen (subsidie van de overheid)....