Het IVF traject is begonnen

Vandaag in het ziekenhuis geweest bij de IVF kliniek om het IVF traject door te spreken. Allereerst is het echt enorm fijn dat we zo snel aan de beurt zijn. Blijkbaar zijn er enorme wachtrijen voor een IVF behandeling, maar wij mogen met spoed nu beginnen. Aan de ene kant misschien oneerlijk, omdat we al een kleintje hebben en ik niet perse onvruchtbaar hoef te worden van de chemo's, maar wel echt heel fijn, want als we hadden moeten wachten dan had ik er geen tijd meer voor gehad. Ik ben de zorg in Zweden erg dankbaar!

Bij de kliniek aangekomen wordt eea uitgelegd qua medicijnen en operatie. Ik moet mezelf elke dag injecties gaan geven met hormonen. Aangezien ik echt een drama ben met spuiten, vind ik dit onderdeel het meest spannend en was het een van de redenen om wellicht niet aan dit traject te beginnen. Enfin, ik moet eerst de naald in een kussentje prikken, dat lukt me wel, haha. Vervolgens zegt de verpleegster "zo en nu in je buik" (niet in het NL's natuurlijk) slik... Diepe ademhaling, ik krijg wat kleffe handen, twijfel, nog een diepe ademhaling, ze helpt me een beetje en het is gedaan. En eerlijk gezegd, het valt me enorm mee, ik voel er eigenlijk niets van. Pfff opluchting, dit kan ik wel de komende twee weken doen. Ik krijg nu eerst hormonen om de eicellen te laten rijpen, vervolgens over een aantal dagen een andere injectie om te voorkomen dat de eicellen zichzelf loslaten en weer een aantal dagen daarna een injectie om de eitjes te laten loskomen (of zoiets?!), en dan wordt ook de ingreep gepland om ze weg te halen. Vervolgens is het Alex z'n beurt en mag hij z'n eigen feestje vieren. Daarna beiden bloedprikken en we kunnen weer naar huis. Volgende week een echo om te kijken hoe het met de eitjes gaat en over ongeveer 2 weken een kleine ingreep om de eitjes weg te halen. Ik ben toch erg blij dat we besloten hebben om dit traject te volgen.

Einde van de dag op kraamvisite bij Marie (vriendinnetje/oud-collega), een heerlijke avond gehad. Komen we net thuis, doe lekker mijn sloffen aan, zit er een wesp in. Dus nu ook nog eens lekker in mijn voet geprikt, ze moeten me wel hebben met al die prikken tegenwoordig.... :-(
Daarna tijd voor de eerste hormooninjectie... Even diep ademhalen en het is gedaan, pfff one down....

Bar belt net, er bestaat blijkbaar een methode (hoofdhuidkoeling) waarbij de mogelijkheid bestaat dat je haar niet uitvalt na de chemo's, ik moet daar even wat meer over gaan lezen, geen valse hoop maar misschien kennen ze dat hier ook wel.
Anders ga ik gewoon voor die pruik, wellicht twee voor de prijs van een, want Tobias vindt dat Krister ook wel een pruik kan gebruiken.... :-)