De bijwerkingen

Nu begin ik eigenlijk steeds een beetje meer geconfronteerd te worden met de bijwerkingen van de chemo. Minder energie, het niveau van mijn witte bloedlichaampjes is te laag en daarom moet ik elke avond een injectie nemen om dit niveau weer op peil te krijgen en ik ben enorm verstopt. Omdat ik er niet heel veel last van heb, ben ik me er niet zo bewust van geweest, maar ik heb er van de dokter medicijnen tegen gekregen die ik eigenlijk nog helemaal niet geslikt heb. Donderdag avond besluit ik dat toch maar eens te gaan doen en daar heb 's nachts van geweten. De krampen begonnen om 1.00 uur toen om 2.00 uur en nog eens om 5.oo uur. Heel naief van mij om daar niet over na te denken, maar twee weken verstopping geeft natuurlijk zo'n reactie. Ik had die medicijnen al veel eerder moeten nemen, maar ik heb er gewoon niet over nagedacht en gehoopt dat het zich vanzelf wel op zou lossen...

Op vrijdagochtend moet ik om 9.45 uur het vliegtuig naar NL hebben voor het vriendinnenweekend in Maastricht dat we al in mei hebben geboekt. Ik moet en zal met dat vliegtuig gaan, dit wil ik namelijk echt niet missen. Na een slechte nachtrust en hyperactieve darmen is het vliegtuig niet de meest fijne plaats om me te bevinden en ik heb het echt even heel moeilijk met mezelf. Ik had het idee om direct de trein naar Maastricht te pakken en daar in het hotel nog even een dutje te doen voordat de rest van de meiden zouden komen. Maar op Schiphol kom ik Geeske tegen die met haar dochters vanuit Gothenburg op hetzelfde moment in NL aankomt. Ze vraagt enthousiast hoe het gaat en ik begin te snikken "Nou, eigenlijk niet zo goed, ...mag ik met jou mee....snik". Ik ben zo blij dat ik bij haar ben dat ik niet meer alleen verder wil naar Maastricht. Haar ouders staan te wachten na de douane en begrijpen natuurlijk helemaal niets van de hele situatie, maar ik word met open armen ontvangen en ben van harte welkom om met hen mee naar Schoonrewoerd te gaan, zodat Gees en ik later samen de trein naar Maastricht kunnen pakken. Mama Burema neemt de trein vanaf Schiphol, want we passen niet met z'n allen in de auto (en oh wat voel ik me bezwaard!!), en na een heerlijke Hollandse lunch en afleiding van Noor en Karlijn stappen Gees en ik in de trein naar het oude vertrouwde Maastricht.... Het gaat al weer een stuk beter.