Het zit erop!!!

Vanmorgen de laatste bestraling gehad! Wat onwerkelijk, wat een feest, wat een emoties die nu loskomen. Ik lag huilend onder het apparaat. Waarom? Niet echt van blijdschap, maar meer van het besef waar ik de afgelopen maanden doorheen gegaan ben. Samen met Alex even eea doorgesproken. Hoe het is verlopen en hoe we ons nu voelen. Samen zijn we sterk en hebben we ons er goed doorheen geslagen. Daar ben ik trots op en blij om. Onze relatie is sterk en het voelt erg goed. We hebben al heel wat meegemaakt samen en nu ook dit weer. Ook dat maakt de nodige emoties los. Dat besef van hoe gelukkig we ons mogen prijzen, samen en met onze mooie dochter, en Easter natuurlijk.
We hebben bij de beste bakker van Stockholm een heerlijke prinsessentaart gekocht en vanmiddag gaat ook de champagne open. We gaan het vieren.
En dan gaat het leven waarschijnlijk snel weer verder. Ik ga weer aan het werk, het leven gaat weer door waar het een paar maanden geleden opeens zo abrupt stilstond.
Ik heb veel geleerd de afgelopen maanden, het is een ervaring die ik waarschijnlijk altijd zal meedragen. Maar het blijft ook heel erg onwerkelijk. Ik, Kim heb kanker gehad en nu ben ik genezen. Het blijft een rotwoord, dat nog maar moeilijk uit mijn mond komt. Maar ik ben trots op mezelf hoe ik er doorheen gekomen ben.
Net ging ik met Easter het bos in. Een kadootje van de natuur, want het heeft de hele nacht gesneeuwd. Het ziet er buiten sprookjesachtig uit. Dat ons leven verder ook maar sprookjesachtig mag verlopen :-)