Naar de speeltuin

Vandaag een heerlijke dag, ... naar de speeltuin met Xanthe in Vasaparken (tegenover ons oude huis op Odengatan). Toen we in de stad woonden gingen we in het weekend altijd de stad uit en nu juist andersom lijkt het. Wat zou het ideaal zijn om een boerderijtje te hebben op Odengatan.. (in your dreams...). Met een cafe latte in de zon in de speeltuin, de nieuwe definitie van een heerlijk relaxe dag.

Oóómááá

Vandaag een heerlijke dag gehad met mama en Xanthe. Wel moeilijk om te zien hoe moeilijk mijn moeder het soms heeft met de hele situatie en dat we elkaar zo weinig zien, dat is echt het nadeel van in het buitenland wonen. Helemaal nu ik zelf een dochter heb, kan ik het me beter voorstellen dat je als moeder meer bij je kind wil zijn als er zoiets speelt als mijn vervelende ziekte. Deze dagen ben ik niet alleen moeder maar ook zelf weer dochter. Af en toe even huilen en daarna ook weer lachen (en kibbelen) en natuurlijk lekker verwend worden, heerlijk. Fantastisch om te zien hoeveel liefde oma voor Xanthe voelt en hoe heerlijk ze samen kunnen spelen en zingen, dat is toch echt voorbestemd aan oma's. Ik hoop dat ik de komende periode af en toe naar NL kan vliegen om even op bezoek te gaan.

Embryootjes en een datum

Gisteren is mijn moeder aangekomen voor een weekend 'met de meiden', erg gezellig, 3 generaties bij elkaar! Alex is vanmorgen naar Nederland vertrokken om dit kippenhok te ontduiken ;-)

Vandaag eerst bellen met de ivf kliniek, de spanning bouwt zich op, even ben ik bang dat ze met slecht nieuws gaan komen, maar gelukkig zijn er 3 eitjes bevrucht die worden ingevroren op -196 graden. Wel raar hoor, dat we 3 'kindjes' in de vriezer hebben en niet weten of we ze ooit zullen gaan gebruiken? Het blijft ongelofelijk dat dit mogelijk is. Ik ben blij dat we dit gedaan hebben, maar hopelijk zullen we 'ze' nooit nodig hebben...

Daarna krijg ik van hematologie te horen dat aanstaande woensdag de eerste chemokuur begint en dat ik vandaag nog even in het ziekenhuis langs moet om bloed te prikken. Heel onwerkelijk dat het volgende week echt zo ver is. Ik vraag nog of ik iets mee moet nemen en de zuster raadt aan om een boek of muziek mee te nemen, want het gaat toch een paar uur duren. Alex zal ik hard nodig hebben om elke 20 minuten mijn ijsmuts van -18 graden te vervangen, het zal een koude bedoeling zijn (maar nooit zo koud als mijn 'kindjes' in -196 graden...).

De legbatterij

Gisteren trouwens te horen gekregen dat bloggen nu officieel 'uit' is. Zit ik dan met mijn net begonnen blog, maar ik ben altijd iets later met het oppikken van trends, dus ik blog gewoon lekker verder.....(twitteren ga ik over een paar jaar wel mee beginnen)

Deze ochtend vroeg uit de veren, want om 8.00 uur moeten we in het ziekenhuis ten zuiden van Stockholm zijn en Xanthe moet daarvoor nog naar de creche gebracht worden. Dus om 5.45 uur gaat de wekker en om 6.20 uur pluk ik onze kleine meid uit bed, aankleden en een flesje in de auto. Om 7.00 uur gaat de creche open en om 7.30 uur krijgen ze daar een ontbijt, dat is natuurlijk wel weer heel goed geregeld.

In het ziekenhuis aangekomen, mag ik weer zo'n mooie witte ziekenhuis outfit aan en krijg ik 2 pillen (een paracetamol en een soort morfine tablet) en een infuus. Er liggen meerdere vrouwen in de wachtrij op dezelfde kamer, een soort legbatterij zeg maar. Om 9.00 uur zijn we aan de beurt, Alex mag mee naar binnen en de ingreep begint. Ik krijg nog even een goede dosis van een pijnstillend goedje en ben half van - en half op de wereld. Stofzuigertje aan en plukken maar.

Kennen jullie dat verhaal van de 10 kleine negertjes (of visjes, wat was het ook al weer?). Nou bij mij begonnen ze met 9, maar uiteindelijk hebben ze 4 eitjes kunnen wegzuigen die de juiste grootte hebben. Vrijdag horen we hoeveel embryoos het zijn geworden (dus allemaal even duimen graag!).

Daarna in de kamer nog minstens een uur liggen uitslapen en weer op weg naar huis. De hele ingreep stelde weinig voor vond ik, maar ik ben inmiddels natuurlijk ook echt bijna een prof in operaties ondergaan. Nu wel last van een goede buikpijn, maar dat hoort erbij zeggen ze....
We keep our fingers crossed, voor vrijdag.

Nog geen startdatum

Vandaag weer bij een pruikenzaak geweest of beter gezegd een pruikenschuur. Ik heb toch het gevoel dat ik meer 'gezien' wil hebben voordat ik een pruik kies (die krengen zijn toch ca 300 euro), dus vanmorgen gebeld of ik hier in de buurt nog even langs kon komen. Kom ik daar aan, kan ik nergens een winkel vinden, maar mijn telefoon vergeten dus ook geen mogelijkheid om even te checken, nog een keertje kijken blijkt het toch goed te zijn. Midden in een woonwijk in een tot winkelomgebouwde garage met een oud vrouwtje, mmm, ik ben benieuwd wat voor grijze gepermanente nepharen ik hier te zien krijg. Maar, ik moet zeggen, het valt mee en ik vind er een wel goed staan, dus die gaat oma-van-de-pruikenschuur nu in meerdere kleuren bestellen, zodat ik zelf de geschikte kleur kan uitzoeken. Ik moet zeggen, behulpzaam is ze wel.

Daarna lekker wandelen in het bos met mijn nieuwe 'vriendin' (leuke moeder van de creche van Xanthe), onze dochters en honden. Heerlijk in het zonnetje 'fika-en' (zweeds voor koffie met koekjes) en even bellen met de arts van hematologie die de chemokuur gaat inplannen. Ze is positief verrast dat de ivf behandeling zo snel is gegaan en gaat me zsm inplannen voor de eerste chemo, dus waarschijnlijk al vrijdag of anders dinsdag, brrr.... (Laat het maar dinsdag worden...)

Wederom een ziekenhuisbezoekje

Vanmorgen wederom op weg naar het ziekenhuis, toch elke keer weer 45 min heen en terug voor een onderzoekje van 10 minuten, maarja. Het is weer eitjes-tel-tijd vandaag. Deze keer ben ik een keer wel op tijd en op de echo is te zien dat er 5 eitjes groeien in de rechtereistok en wellicht eentje in de linker, maar het wordt moeilijk om daar bij te komen, zegt de dokter. We zullen zien, op woensdag moeten we om 8 uur in het ziekenhuis zijn en is de ingreep om 9 uur. Alex mag zijn bijdrage thuis al leveren en die moeten we dan meenemen, wel goed warm houden wordt er gezegd, ... , oke dan?!?

Op woensdag krijg ik dan eerst een rustgevend pilletje en een morfine-achtig iets, ik zal dus wel 'bij-zijn', maar waarschijnlijk goed onder invloed. Dan gaan ze met een soort stofzuigertje de eitjes wegzuigen. Vanavond moet ik mijn laatste spuitje nemen om de eitjes 'te lossen', dit moet precies om 20.00 uur, want dan zijn ze precies klaar om op woensdag om 9.00 uur weggezogen te worden. De eitjes zullen dan bevrucht worden en op vrijdag weten ze dan hoeveel eitjes er embryoos geworden zijn en van de juiste kwaliteit om ingevroren te worden. Wel spannend dus.

Ook wel heel confronterend dat daarna de chemo's gaan beginnen. Ik voel me zo goed nu, heb veel energie en nergens last van of pijn. Het blijft moeilijk te accepteren dat mijn lichaam ziek is, dat ze over een paar dagen gif gaan inspuiten om mij 'beter' te maken, en dat ik daar dan wellicht heel ziek van wordt. Wat een logica.....

(Hormonen-) Feestje

Vanmorgen een waar hormonenfeestje, echter is 'feestje' hier een totaal verkeerde woordkeuze. Ik kan me nog steeds net inhouden, maar Alex moet wel oppassen niets verkeerd te doen. Het zit allemaal erg hoog vandaag en mijn irritatiegrens is snel bereikt. Gelukkig is Alex in een fantastische mood en mag ik de hele tijd aangeven wat hij moet doen,.., beter kan niet in deze situatie en zo vaak laat Alex zich geen dingen vertellen, dus ik maak er vandaag graag gebruik van. Vanmiddag het feestje voor Xanthe, de taart moet nog gehaald worden in Täby, boodschappen gedaan en hapjes gemaakt, streeeeess !!! (in mijn hoofd dan..).

Maar het loopt allemaal redelijk gesmeerd en alles is (zoals altijd) klaar voordat de gasten komen. Heb ik me wederom druk gemaakt om niets. En zelfs al heb ik het de hele tijd tegen mezelf proberen te vertellen, 'mezelf' heeft wederom niet geluisterd.....

Een erg leuke middag, met veel kadootjes, taart, hapjes, rondrennende kids en gezelligheid! Ik ben toch erg bij dat we dit nog even hebben kunnen vieren voordat het hele chemocircus van start gaat. Maandag naar het ziekenhuis voor de 3e echo, dinsdag een gesprek over de planning van de chemo's en woensdag waarschijnlijk eitjesplukdag (ben benieuwd of de paashaas komt...).

En dat is een en dat is twee

Vandaag weer naar het ziekenhuis om eitjes te tellen. Het zijn er ongeveer 9, zoals ze nu kunnen zien, geen slechte oogst als dat het uiteindelijke aantal zal zijn...

Van Bar en Irms heb ik het boek 'Meisje met negen pruiken' gekregen. Ik ben er vanavond in begonnen, pfff best heftig om te lezen. Ten eerste omdat zij een heel aantal dingen doormaakt die ik ook heb gehad en waar ik eerder nog nooit van gehoord had of wist hoe het werkte; de CT scan, de PET scan (het radioactieve onderzoek), de onzekerheid, etc. Daarnaast heel heftig om te lezen hoe zij haar eerste chemo ervaart. Ik kijk er zelf niet echt naar uit moet ik zeggen en het komt nu echt dichter bij. Getver... Nog steeds kan ik het niet geloven dat ik echt kanker heb en dalijk ook aan zo'n infuus moet, aan de andere kant besef ik het me heel goed, want ik word er heel emotioneel van als ik er aan denk,....., maar dat kunnen ook de ivf hormonen zijn...

Hieperdepiep......: Må ska Xanthe leva

Wat een feest vandaag; onze kleine meid alweer 1 jaar! Wat gaat de tijd toch snel en wat is ze toch al groot, ...zou oma zeggen...
Vanmorgen op de creche getrakteerd, standaard is hier waterijsjes. Nu wilde ik als verantwoorde moeder de ijsjes natuurlijk zelf maken om de onnodige kleur- en smaakstoffen te ontwijken, maar helaas verkopen ze hier nergens van die ijsvormpjes, toch niet normaal, die Zweden maken werkelijk alles zelf, van jam tot broodjes tot het schieten van hun eigen wild, maar dus blijkbaar nooit ijsjes... Nou zo leer je na bijna 4 jaar toch weer iets nieuws over de Zweden.

Daarna thuis kadootjes uitpakken, kaarten voorlezen (dank allemaal!!) en taart eten. Xanthe krijgt haar eigen stuk prinsessentaart met kaarsje en Easter zit er smachtend naast te wachten tot eea naar beneden valt. Een groot feest! En vanavond komen Camilla en Derk-Jan eten.

Zaterdag vieren we haar verjaardag met een aantal van onze Zweedse en NL'se vrienden hier, dus dubbel feest...

ECHO, Echo, echo..o..o..o..

Vanmorgen lekker een boswandeling gemaakt met Easter, terwijl Alex en Xanthe naar de creche waren. In het bos heb ik 2,5 kg bosbessen geplukt!!!

Daarna op naar de ivf kliniek, om een echo te laten doen waarbij ze gaan kijken hoeveel eitjes er 'op de productieband' liggen. Het ziet er goed uit, maar toch wordt de dosis hormonen verhoogd en vrijdag moet ik weer terugkomen voor nog een echo. Volgende week dinsdag of woensdag zullen de eitjes waarschijnlijk 'geplukt' gaan worden. Hopelijk zijn het er tegen die tijd een heleboel....

Pruikenparade

Vandaag een spannende dag, want we moeten naar de pruikenwinkel. Ik ben erg benieuwd hoe dat gaat zijn, eigenlijk zie ik er best tegenop.

's Morgens het ziekenhuis gebeld met de vraag of ik die hoofdhuidkoeling kan krijgen tijdens de chemo's, de verpleegster gaat het uitzoeken. Na een tijdje belt ze me terug met het antwoord dat dit zeker mogelijk is (jehe!). Ik zal dan voor, tijdens en na de chemo een ijsmuts van -18 graden op mijn hoofd moeten dragen, die de bloedvaten in mijn hoofd zodanig vernauwd dat de chemokuur daar niet bij kan komen en dus de kans groot is dat ik geen haaruitval zal krijgen. Ik ben erg benieuwd; -18 graden lijkt me niet echt een feest, maar wie mooi wil zijn.....

's Middags naar de pruikenwinkel. Daar aangekomen krijgen we een apart kamertje en spreek ik met de verkoopster door wat ik in gedachten had. Ze komt terug met een aantal pruiken en ik begin ze te passen. Op zich is het best grappig, als de aanleiding niet zo enorm klote zou zijn.... Wat een ander gezicht kan je krijgen door de verschillende coupes en kleuren. De pruiken zijn erg mooi en ik denk niet dat je makkelijk ziet dat het een pruik is, ze zijn alleen wel veel mooier dan mijn eigen haar, dus daar zou je het wel aan kunnen zien. Een voordeel: nooit meer een 'bad hairday'.

De verkoopster heeft er nu een besteld in mijn 'eigen' kleur en heeft nog een andere apart gelegd en daar ga ik dan waarschijnlijk uit kiezen. Ik zal er zelfs 24 paar nepwimpers gratis bijkrijgen (een soort bonusactie ;-)). Daarna weer terug naar huis, ik ben eigenlijk een beetje down, ik wil nl eigenlijk helemaal geen pruik! Hopelijk is het ook niet nodig door die ijsmuts procedure, maar voor de zekerheid zal ik er toch een gaan bestellen.

Vandaag met Xanthe naar de creche geweest, het was haar vierde dag van de inscholing. Ze heeft het daar prima naar haar zin lijkt het, al is ze wel kapot na twee uurtjes in de drukte. Schattig om te zien. Ze maakt sowieso grote stappen op het moment, ze probeert 'mama' te zeggen, al komt er vaker 'mamama' uit en ook 'papa' is ze aan het oefenen. We moeten haar nu ook echt in de gaten gaan houden, want ze klimt overal op; vanmiddag stond ze opeens op het keukentrapje oeps. Het is echt een grote schat, heerlijk genieten deze dagen!

Dinsdag een afspraak bij de pruikenwinkel, nu kunnen ze nl nog goed zien hoe mijn haar er uit ziet en wellicht hebben ze iets in de collectie dat er een beetje op lijkt, we'll see. Aangezien het even duurt voordat deze klaar is, gaan we er dus dinsdag heen. Ben vandaag ook naar sjaaltjes gaan kijken voor om mijn hoofd, maar kan nog niets vinden. Moet ook eens op internet gaan zoeken hoe je die dan kan knopen, is vast wel een site over te vinden lijkt me....

Over een half uurtje is het tijd voor de tweede hormoonprik, eitje...

Prettig weekend allemaal!

Het IVF traject is begonnen

Vandaag in het ziekenhuis geweest bij de IVF kliniek om het IVF traject door te spreken. Allereerst is het echt enorm fijn dat we zo snel aan de beurt zijn. Blijkbaar zijn er enorme wachtrijen voor een IVF behandeling, maar wij mogen met spoed nu beginnen. Aan de ene kant misschien oneerlijk, omdat we al een kleintje hebben en ik niet perse onvruchtbaar hoef te worden van de chemo's, maar wel echt heel fijn, want als we hadden moeten wachten dan had ik er geen tijd meer voor gehad. Ik ben de zorg in Zweden erg dankbaar!

Bij de kliniek aangekomen wordt eea uitgelegd qua medicijnen en operatie. Ik moet mezelf elke dag injecties gaan geven met hormonen. Aangezien ik echt een drama ben met spuiten, vind ik dit onderdeel het meest spannend en was het een van de redenen om wellicht niet aan dit traject te beginnen. Enfin, ik moet eerst de naald in een kussentje prikken, dat lukt me wel, haha. Vervolgens zegt de verpleegster "zo en nu in je buik" (niet in het NL's natuurlijk) slik... Diepe ademhaling, ik krijg wat kleffe handen, twijfel, nog een diepe ademhaling, ze helpt me een beetje en het is gedaan. En eerlijk gezegd, het valt me enorm mee, ik voel er eigenlijk niets van. Pfff opluchting, dit kan ik wel de komende twee weken doen. Ik krijg nu eerst hormonen om de eicellen te laten rijpen, vervolgens over een aantal dagen een andere injectie om te voorkomen dat de eicellen zichzelf loslaten en weer een aantal dagen daarna een injectie om de eitjes te laten loskomen (of zoiets?!), en dan wordt ook de ingreep gepland om ze weg te halen. Vervolgens is het Alex z'n beurt en mag hij z'n eigen feestje vieren. Daarna beiden bloedprikken en we kunnen weer naar huis. Volgende week een echo om te kijken hoe het met de eitjes gaat en over ongeveer 2 weken een kleine ingreep om de eitjes weg te halen. Ik ben toch erg blij dat we besloten hebben om dit traject te volgen.

Einde van de dag op kraamvisite bij Marie (vriendinnetje/oud-collega), een heerlijke avond gehad. Komen we net thuis, doe lekker mijn sloffen aan, zit er een wesp in. Dus nu ook nog eens lekker in mijn voet geprikt, ze moeten me wel hebben met al die prikken tegenwoordig.... :-(
Daarna tijd voor de eerste hormooninjectie... Even diep ademhalen en het is gedaan, pfff one down....

Bar belt net, er bestaat blijkbaar een methode (hoofdhuidkoeling) waarbij de mogelijkheid bestaat dat je haar niet uitvalt na de chemo's, ik moet daar even wat meer over gaan lezen, geen valse hoop maar misschien kennen ze dat hier ook wel.
Anders ga ik gewoon voor die pruik, wellicht twee voor de prijs van een, want Tobias vindt dat Krister ook wel een pruik kan gebruiken.... :-)

Naar de IVF kliniek, wie had dat gedacht

Inmiddels zijn Irma, Elmer en Eliane al een paar dagen bij ons. We hebben heerlijk weer en genieten volop van de Zweedse zomer. Wat een heerlijke dagen.

Op maandag 10 augustus hebben we een afspraak bij de IVF kliniek van Karolinska. De arts maakt ons duidelijk dat deze behandeling in principe niet voor ons bedoeld is, aangezien Xanthe op de natuurlijke manier verwekt is, maar dat ze voor ons een uitzondering maken en ons willen helpen. De kans bestaat namelijk dat ik onvruchtbaar word na de chemokuren en we willen in principe heel graag dat Xanthe in de toekomst nog een broertje of zusje krijgt. Dmv deze behandeling zullen er dan embryo's ingevoren worden die we dan eventueel later kunnen laten terugplaatsen.

Aangezien de onvruchtbaarheid na de chemo niet zeker is, moeten we de keuze maken of we dit traject in willen gaan. Een moeilijke beslissing omdat het inhoudt dat ik mezelf de komende twee weken injecties met hormonen zal moeten geven, waarna ze rijpe eitjes bij mij zullen weghalen en bevruchten. De embryo's die dan (hopelijk) ontstaan worden vervolgens ingevroren op -196 graden en minimaal 5 jaar bewaard.

Eigenlijk staat mijn hoofd helemaal niet naar dit traject, maar ik ben toch erg bang dat ik er spijt van krijg als ik het niet doe, mocht ik toch onvruchtbaar worden. Na veel wikken, wegen en raad van dezen en genen, besluiten we toch het traject te starten. As donderdag hebben we weer een afspraak bij de IVF kliniek. De chemokuren zullen direkt na dit traject starten.

Dit betekent wel dat we nog gezellig de eerste verjaardag van Xanthe kunnen vieren (wellicht wat beinvloed door de hormooninjecties die ik dan zal krijgen, maar iig niet misselijk van de chemo..)

Intussen blijven de kaartjes, bloemen en andere lieve dingen binnenstromen, zelfs mensen waar ik al een tijd geen contact meer mee heb, wensen me het beste toe, wat is iedereen toch lief!

De diagnose en behandeling

Nou daar lig je dan in het ziekenhuis met voornamelijk hartpatienten van over de 65... Normaal ga je zo'n operatie in om beter te worden, ik lig hier en heb te horen gekregen dat ik kanker heb... Ik ben eigenlijk zelf verbaasd hoe weinig het met me doet, maar dat zal de morfine wel zijn.... Ik word aardig pijnvrij gehouden, als ik maar ergens last heb druk ik op een knopje en krijg ik een extra shotje toegediend. Het is eigenlijk wel gezellig hier... peace!!

Alexander, Bar & Guy komen gezellig langs. Zelfs Jenny komt een verrassingsbezoek brengen. En daarnaast natuurlijk de vele lieve berichtjes van iedereen, dat doet erg goed. Carola stuurt zelfs een boek op om mijn nieuwe camera beter te leren kennen, bij deze heb ik een nieuwe hobby!

Na 5 dagen in het ziekenhuis mag ik naar huis. Bar, Guy and the family vertrekken helaas weer naar NL na meer dan twee weken bij ons te zijn geweest, maar dat is misschien wel verstandig nu ik moet bijkomen en herstellen, al zal het wel opeens heel stil zijn. Ik krijg een hele rits aan pijnstillers mee en verder moet ik zoveel mogelijk normaal leven, mijn rek- en strekoefeningen doen om mijn spieren weer te laten ontspannen na de operatie en af en toe een dutje doen, nou dat zal geen probleem zijn :-)

Op 28 juli weer naar het ziekenhuis voor een PET scan. Hierbij wordt een radioactieve stof ingespoten waarna ik een uur moet rusten en daarna door de scan. Dmv deze scan kunnen ze zien of er evt nog uitzaaiingen zijn. Vandaag mag ik de hele dag Xanthe niet vasthouden, door de radioactieve stof die in mijn lichaam zit. Mijn lichaam krijgt nogal wat te verduren deze weken...

Op 4 augustus hebben we een afspraak met de hematoloog in Karolinska. De definitieve diagnose is binnen en we zullen het behandelplan gaan bespreken. Toch wel spannend allemaal.
De diagnose is als volgt: ik heb Hodgkin lymfoom, type: nodulär skleroserande (in het Zweeds) en zit in stadium 2A, dat is een van de begin stadia, want er zijn er 4. Er zit nu nog een tumor van ongeveer 2,5 cm tussen mijn longen (eentje van 5 cm hebben ze bij de operatie weggehaald) en een kleine uitzaaiing in de lymfeklier bij mijn sleutelbeen. Al mijn bloedwaardes zijn goed, dat betekent dat ze daaraan niet kunnen zien dat ik kanker heb, dat is toch ook wel weer raar.

In principe willen ze zo snel mogelijk met chemotherapie starten. Een groep van doktoren zal binnenkort de details gaan bespreken van hoeveel en of er ook sprake van bestraling zal zijn, maar chemo is het begin. Ik zal een cocktail (stel ik me toch iets anders bij voor maarja) krijgen die ABVD heet (Adriamycin, Bleomycin, Velbe, DTIC). Deze zal per infuus worden ingebracht in het ziekenhuis, waarna ik aan het einde van de dag weer naar huis mag. Om de twee weken zal ik zo'n infuus toegediend krijgen, waarbij 2 van die infusen als 1 behandeling wordt gezien (1 behandeling kost dus een maand). Bijverschijnselen: misselijkheid, maar daar hebben ze weer andere medicijnen tegen, moeheid en een verlaagde weerstand. Daarnaast zal ik snel mijn haar gaan verliezen... misschien dat ik dit nog wel het ergste vind, want dan zal ik er ook meteen zo ziek uit zien, afschuwelijk!

Ze verwachten dat de hele behandeling max een half jaar gaat duren en dat ik dan volledig hersteld zal zijn, dat is wel een mooi en positief vooruitzicht moet ik zeggen. In principe kan ik zsm met de chemo beginnen.

Maar......Door de chemo's bestaat de kans op onvruchtbaarheid, daarom wordt mij een spoed ivf behandeling aangeboden. My god, wat een keuzes en beslissingen allemaal...